Het is dinsdagochtend 6.30 uur. Mijn Wake-Up Light brandt al volop en begint zachtjes het vertrouwde riedeltje af te spelen, wat natuurlijk steeds harder en onprettiger wordt naarmate de tijd vordert en ik dat ding niet aanraak. Een keer snoozen kan geen kwaad, dus negen minuten later volgt hetzelde ritueel, waarna ik even snel mijn telefoon check om te zien of ik in de nachtelijke uurtjes nog een beetje populair ben geweest. Tien voor zeven stap ik mijn bed uit en strompel ik naar de badkamer om een plens water in mijn gezicht te gooien, een borstel door mijn haar te halen en mijn tanden te schrobben. Daarna ga ik, aangekleed en wel, richting het appartement voor het ontbijt: soja yoghurt met banaan, pitten en kokos. Redelijk standaard, moet er toch eens een keer verandering in aan gaan brengen.

Om half acht staan de heren en dames in de stallen te trappelen voor hun ontbijt, om vervolgens te genieten van vers groen gras in de wei (ja, wij hebben in de meeste weides nog volop mals gras).

Wat ik uiteraard niet deel op facebook is dat we daarna de stallen uitmesten, hooi voeren en een bezem over alle honderden vierkante meters trekken... Nee, natuurlijk niet, daar wordt niemand jaloers van toch!? Maar als dat gebeurt is, het is dan negen uur, dan begint hetgeen wat dit werk zo ontzettend leuk maakt.

Vandaag ben ik gestart met een buitenrit in het bos met mijn grote Frieze vriend Rikus. Rikus weet nog niet helemaal hoe hij zijn grote, lange lichaam het beste kan gebruiken en heeft vooral nog veel moeite met galop in de bak. Maar in het bos is dat geen probleem en mag hij even voluit gaan.

Daarna is het tijd voor wat serieus bakwerk met Friezin Ciduna. Zij is veel fijner gebouwd, heeft heel veel knopjes, maar het ontbreekt haar nog aan spierkracht.

Rond twaalf uur wisselen we de paarden en voeren we. Daarna denken we natuurlijk ook aan onszelf en vliegen we naar het appartement voor tosti's, bananenpannenkoekjes en left-overs van de dag ervoor.

In de middag zorg ik ervoor dat de andere paarden die onder mij vallen aandacht, verzorging en beweging krijgen. Omdat "mijn" andere Fries niet helemaal in orde is (virus met koorts) betrof dit vandaag alleen de pony's. We hebben op dit moment even geen passende zadels voor het kleine grut, dus heb ik twee pony's aan de hand gewerkt en een pony gelongeerd.

En dan is de dag alweer zo goed als voorbij. De paarden gaan allemaal naar binnen, krijgen hooi en brok en de eerste pensionklanten komen al binnen druppelen. Vrij!

En vrij betekent in mijn geval: DANI! En oh oh oh, wat heeft zij mij veel inspiratie en energie gegeven vandaag. Ik was aardig kapot na vandaag en besloot om mijn gele ponymeisje mee te nemen het bos in, op barebackpad (oftewel: zonder zadel). Daar zat ik dan, op de mooiste plek op aarde, omgeven door groene, gele, oranje, rode en bruine bladeren. Al een beetje fris, maar nog niet koud. Dani is braaf, zoals altijd. We zetten een fijn hobbeldrafje in en worden daarbij zelfs ingehaald door een hardloper. Don't worry, be happy is zeker van toepassing. Dani kent het bos inmiddels goed en weet ook dat "Het Galoppad" eraan komt. Ik vertrouw haar volledig, meer dan 1000% en zodra we de hoek omgaan en het pad op draven geef ik haar het teken om te gaan. Het is onbeschrijflijk, dit kan je eigenlijk alleen maar voelen. Zoveel power, maar controleerbaar. Zoveel spieren, maar soepel. Zoveel snelheid, maar gehoorzaam. Vandaag was een van de mooiste ritten die ik ooit gemaakt heb.